Թավշյա փափուկ բարձ
Ջրաշունը
Մի «բոմժ» մյուսին հարցնում է.
– Լսի՛ր, դու ե՞րբ ես վերջին անգամ լողացել:
– Էն «7 դրամի» օրը, հիշու՞մ ես, որ ջրցանով մի լավ մեզ լողացրին:
– Հա՛, բա ոնց չեմ հիշում:
– Իսկ դու՞:
– Ես էլ Վարդավառի օրերին եմ լողանում:
– Տո, դեհ ասա ջրաշուն ես էլի:
21.07.2017 թ.
Ոսկե ձկնիկի խնդրանքը
Մի ծեր ձկնորս մի ոսկե ձկնիկ է բռնում ծովափին:
Ձկնիկին ասում է.
– Հը, բաց թողնե՞մ քեզ, գնաս ապրե՜ս, կյանք վայելե՜ս…
– Չէ՛ ախպեր,–ասում է,– լավ է տար` կնոջդ, զոքանչիդ հետ գլուխս կերեք, որ պրծնեմ ձեր մուննաթից ու ձեզանից:
14.11.2017 թ.
Դարդոտ ընկերները
Ցուցափեղկին դրած օրացույցը գանգատվում է.
– Իմ կյանքն էլ կյանք չի: Պատից կախում են ու տարվա ամեն մի օր սրտիցս մի հարազատ թերթիկ են պոկում, իսկ երբ թերթիկներս Ամանորի նախօրեին վերջանում են, անխղճորեն ինձ աղբարկղն են նետում:
– Է՜հ, դարդերս իրար մի տուր, եղբա՛յր,– արձագանքում է զուգարանի թուղթը:
30.12.2017 թ.
Նոր վարորդ
Հիմնարկի պետը իր ավտովարորդին.
– Հը, Վաղո՛, աշխատանքդ դու՞րդ գալիս է, ուրախ չե՞ս, որ մոտս ես աշխատում:
– Է՜հ, չգիտեմ, շեֆ ջան:
– Արա՛, բայց զարմանալի մարդ ես դու: Իմ տան մոտ մի տուն էլ քեզ համար եմ կառուցել: Աշխատավարձդ համարյա իմ տեղակալների չափ է: Երեխաներիդ լավագույն համալսարաններում տեղավորել եմ: Ամեն տարի ինձ հետ մի երկիր ես թռնում հանգստանալու: Էլ Դուբայ, էլ Մալդիվյան ու Կարիբյան ծովի կղզիներ, Թայլանդ, Հունաստան, Հնդկաստան: Չգիտեմ էլ որտեղ չենք եղել: Այ հիմա էլ մեզ համար Կարմիր ծովի ափին պառկած հանգստանում ենք, աղջիկները կան, խմիչքը՝ ինչքան սիրտդ կուզե: Այ ընկեր, ինչի՞ց ես դժգոհ, ի՞նչդ է պակաս…
– Դեհ, շեֆ ջան, ասում եմ գուցե՞ մեզ համար մի նոր վարորդ էլ վերցնենք…
24.01.2018 թ.
Կեքսը
– Պապի ո՞նց ես, ո՞նց է տատիկը։
– Է՜հ, բալա, ի՞նչ ասեմ։ Ես, ոչինչ, լավ եմ, բայց դե մեր պառավը լավ չի՝ էլ լավ չի լսում ու մոռացկոտ է դառել։ Երեկ էնքա՜ն կեքս էր թխել, ասում էր. «Կե՛ր, սիրտդ շատ էր ուզում»։ Ախր ո՞նց ուտեմ, որ իզժոգ ունեմ դրանից։
3.02.2018 թ.
Սոցիալիզմի հաջորդ փուլերը
Ահա սոցիալիզմի և հետխորհրդային երկրների զարգացման 4 հաջորդական փուլերը.
– անձի պաշտմունք;
– տանձի պաշտմունք;
– գանձի պաշտմունք;
– սանձի պաշտմունք։
Հ.Գ. Խիյարի պաշտմունքն ու նման մասնավոր դեպքերը նկատի չեն առված։
05.02.2018 թ.
ՀՅԴԿ–ի շենքի մոտ
Արցախցի մի պապիկ իր հին ու քրքրված Ժիգուլի–01–ով հազիվ Երևան է հասնում ու կանգ է առնում ՀՅԴԿ–ի շենքի շեմին։
– Ա՛յ պապի, ի՞նչ ես էստեղ կանգ առել, ավտոդ հեռացրու այստեղից, չի կարելի,– վրդովված կարգադրում է պահակը։
– Բալա ջան, էրկան հղեցում եկալ, ստեղ չը՞ն մաշինին յեղը փոխում։
23.03.2018 թ.
Մեդալները
Մի նախագահ, հեռանալուց առաջ 2 միլիոն հերոսի մեդալ է պատվեր տալիս ու բաժանում է իր բոլոր քաղաքացիներին՝ ահել ու ջահելի։
– Էս ինչի՞ համար է,– զարմացած հարցնում է ժողովուրդը։
– Որ այսքան տարիներ դիմացել եք իմ ղեկավարությանը։
– Բա էդ ութն էլ ի՞նչի քո դոշից ես կախել։
Ասում է.
– Որ հիշեմ, քանի ժամկետներով էիք ինձ ընտրել։
25.03.2018 թ.
Ճիճուն
Մի շատ ագահ, աչքը ծակ ու անկուշտ իշխանավոր է լինում, չի դադարում լափել: Ախորժակն էլ օրեցօր մեծանում է: Մարդիկ ասում են. «Որ այսպես գնա, մեզ էլ ու երկիրն էլ է լափելու»: Հնար են ճարում ու բժիշկ կանչում, որ անկշտության պատճառը իմանան՝ այդ հիվանդագին ագահության:
Բժիշկը զննում ու ասում է, որ մանկուց ճիճու ունի, դրանից է որ չի կշտանում: Մի դեղ է նշանակում ու գնում:
Դեղը տալիս էն էս իշխանավորին, որ բուժեն, մեռնում է:
Պարզվում է, որ մի ճիճու էլ ինքն էր:
22.04.2018 թ.
Ծամոնը
Մի իշխանավոր ավելի բարձր պաշտոն է ստանում: Երբ առաջին անգամ նստում է իր աթոռին ու ելնում է, աթոռից մի ծամոնի կտոր է կպնում հետույքին ու աղտոտում է նոր, թանկարժեք շալվարը: Սա բարկացած կանչում է իր տեղակալին ու հարցնում է, թե «ինչու՞ աթոռը, մինչ իր գալը, չեն մաքրել ծամոնից»:
– Շեֆ, ջան,–համարձակվում է խոսել տեղակալը,– սա ծամոն չէ, այլ մեր նախկին պետն է, ոչ մի կերպ չէր ուզում պոկվել իր սիրած աթոռից ու թոշակի գնար, ծամոն դարձավ ու այդպես էլ կպած մնաց աթոռին:
22.04.2018 թ.
Աղբարկղների զվարճանքը
Երևանի թաղամասերից մեկում, ճանճերը գլխներին հավաքած, երկու կիսադատարկ աղբի կոնտեյներ զրույց են անում։ Մեկը ասում է.
– Բայց, գիտե՞ս, որ Կիևի մայդանի ժամանակ մեր կոլեգաները այս օրերը ավելի զվարճալի էին անցկացնում, էլ դեպուտատ, էլ նախարար, իշխանավորնե՜ր, ում ասես ընդունում էին։
– Ախպոր պես, թարգի,– խոսում է մյուսը,– արժե՞ մի քանի րոպե զվարճանքի համար այդքան աղտոտվել։
30.04.2018 թ.
Մարդու գինը
Շատ հայերի մոտ մի գեշ սովորություն կա՝ ամեն ինչ չափել փողով։
Ուրեմն, մի քանի հայ տղամարդիկ կանգնած զրույց են անում։ Մեկը ասում է.
– Ապեր, գիտե՞ս, ես 50 հազարանոց տղա եմ, օրը 50 հազարից պակաս չեմ վաստակում։
Մեկն էլ թե.
– 50 հազարը ի՞նչ գումար է, ես 100 հազարանոց տղա եմ, առնվազն օրը 100 հազար նաղդ ունեմ։
Մյուսն էլ.
– Չե, տղերք, մանր–մունուր թվերի հետ գործ չունեմ, ես 200 հազարանոց տղա եմ։
Մեկն էլ լուռ ու մուռ, համեստ կանգնած լսում էր։ Իրեն են դիմում.
– Դու, բա ի՞նչ կասես։
Ասում է.
– Տղերք, ինչը գին ունի, կարելի է առնել կամ վաճառել՝ դեհ ես էլ, ուրեմն, անգին տղա եմ։
30.04.2018 թ.
Անհաջող ավանակը
Մի մարդ ծեծում է իր ավանակին։
– Այ՛ մարդ, ինչու՞ ես ծեծում էդ խեղճ անասունին,– զայրանում է մի անցորդ։
– Տո՛, բա ո՞նց չծեծեմ։ Սրա ցեղակիցներից մեկը նախարար է դարձել, էն մեկը` ոստիկանապետ, էն մյուսը` մաքսապետ, իսկ սա էլ ոնց էշ եղել է` էշ էլ մնացել է։
2.09.2013
Շումերները
Իրականում Շումերները Արարատյան թագավորությունից հարավ արտագաղթած հայերն էին և իրենց իսկ անվանումը ստացել էին տեղի բնակիչներին հաճախակի դիմելաձևից։ Ուղակի ժամանակակից գիտնականները "Ք" հնչյունի փոխարեն կավե աղյուսակների վրա սխալմամբ (գուցեև միտումնավոր) "Շ" են կարդացել։
16.10.2017 թ.
Վիտալինայի ավանդը
Ասում են «Մխիթար Սպարապետ» ֆիլմում նոր սցենար են ավելացրել: Իշխանների տիկնայք զարդերը թողելուց հետո հայտնվում է Վիտալինան, սեղանին է դնում մոսկովյան 2 բնակարանների վկայագրերը, մերսեդեսի տեխպասպորտն ու համեստ ժպտալով ասում. «Ա էտո օտ մենյա»…
3.02.2018 թ.
Տնտեսության նախարարը
Մի խեղճ գյուղացու ավանակ խիստ հիվանդանում է ու սա անասնաբույժ է կանչում, որ փրկի իր ունեցած–չունեցածը: Անասնաբույժը տեսնում է ավանակը անհուսալի վիճակում է, տերն էլ ծայրահեղ չունեվորի մեկն է: Մտածում է. «Մի քիչ էլ սպասեմ, որ ավանակը սատկի, գոնե պայտերը հանեմ»…
Տարիներ հետո այս անասնաբույժը դառնում է երկրի տնտեսության նախարար։
26.01.2018 թ.
Ուղիղ եթեր
Ռուսաստանի հեռավոր անկյուն մեկնած լոռեցին նամակ է ստանում համագյուղացիներից, թե կնիկդ ուրիշի հետ է:
Լոռեցին նամակ է ուղարկում կնոջը, թե. «Ախչի՛, ինչ ղալաթնի ուզըմ ես՝ արա, մենակ էն ֆեսբուքի ուղիղ եթերըմը չդնես»…
5.02.2018 թ.
Լոռեցի Սաքոն
Լոռեցուն հարցնում են.
– Սաքոյի ճանաչու՞մ ես։
Ասում է.
– Լոռեցի՞…
9.02.2018 թ.
Արտագաղթ դեպի Ռուսաստան
Գժանոցում մի գիժ բացում է դատարկ ու սառն սառնարանը և փորձում է ներս խցկվել:
Բժիշկը հարցնում է.
– Էդ ի՞նչ ես անում:
– Ռուսաստան եմ արտագաղթում:
18.02.2018 թ.
Դեղատուն թե՞ ընտրական տեղամաս
Ընտրությունների օրը մի երիտասարդ մտնում է դեղատուն, ամաչկոտ ու ցածր ձայնով հարցնում է.
– Կարելի՞ է մի պահպանակ։
Վաճառողուհին.
– Ո՞րն եք ընտրել. զգայունը՞, անուշաբույրը՞, երկարատևը՞, պարույրաձևը՞, կետերովը՞, թե՞ շերտավորը։
Երիտասարդը՝ շփոթված.
– Կներեք, սա դեղատու՞նն է, թե՞ ընտրական տեղամասը։
– Ի՞նչ եք ասում, իհարկե՛ դեղատունն է, մեր նմուշանքում ժամկետներն անցած ու կրկնակի օգտագործված ապրանքներ չկան,– վրդովված պատասխանում է վաճառողուհին։
18.03.2018 թ.
Խոստում
– Ժողովուրդ ջան, խնդրում ենք ամենուր փակեք ճանապարհները, որ իշխանության գանք։
– Բայց ի՞նչ եք մեզ խոստանում, երբ գաք իշխանության։
– Խոստանում ենք բացել բոլոր ճանապարհները։
17.05.2018 թ.
Դասընկերների հանդիպում
Հանդիպում դպրոցում, 30 տարի անց։
– Քեռի, դուք մեր դասարանցի Վաչիկոյի հայրը չե՞ք։
– Ո՛չ, Վաչիկոն եմ։
21.09.2018 թ.
Վանա կատուն
Հիմնարկի պետ ամուսինը, երեկոյան ուշ գալիս է տուն, պառկում է թե քնի, կինը նկատում է, որ մեջքին քերվածքի թարմ հետքեր կան։
– Արա՛, էս ո՞վ է մեջքդ ճանկռել։
– Դեհ, գրասենյակս մի կատու էր մտել, նստել էր բազկաթոռին, չնկատեցի, նստեցի՝ ճանկռեց մեջքս։
Մի 2 օրից էլի կինը տեսնում է ամուսնու մեջքը ճանկռած ու նույն բացատրությունն է ստանում։
Մյուս օրը կինը գալիս է ամուսնու հիմնարկը, մտնում է նոր, ջահել ու շիկահեր քարտուղարուհու մոտ, ուշադիր զննում է երկար ու խայտաբղետ եղունգներն ու ասում.
– Աղջի, լսի՛ր հլա։ Մի անգամ էլ իմանամ ամուսնուս բազկաթոռին նստել ես, ինձանից չես պրծնելու, ա՛յ վանա կատու։
27.05.2018 թ.
Տատի, արի՜
Փոքրիկ թոռը տատին (մոր կողմից), հեռախոսով խնդրում է, որ տատը գա իրենց տուն ու մնա։
Տատը ասում է.
– Որ ձեզ լավ պահեք, կգամ ու կմնամ ձեզ մոտ։
Թոռն էլ.
– Տատի՛, մեզ լավ ենք պահելու, արի՜, արի՜…
Հայրը.
– Լակո՛տ, դու միայն քո տեղ խոսիր…
20.08.2018 թ.
Օլիգարխ թոռը
Օլիգարխ թոռը դիմում է նախկին կոմունիստական կուսակցության ղեկավար պաշտոն զբաղեցրած պապին.
– Պապի, հ՛ը, տեսա՞ր, 70 տարի հիմարացրիք ժողովրդին ձեր կոմունիստական գաղափարներով, բայց վերջում էլի կապիտալիզմը հաղթեց։
– Ա՛յ ախմախ, եթե 70 տարի ժողովրդին հիմարացած չլինենք, դժվար թե 10 տարում միլիարդատեր ու օլիգարխ դառնայիր։
21.08.2018 թ.
Խաչափուռի
Մի հայ Թիֆլիսում, փուռում խմորի մեջ պանրով, խաչաձև ծալած կարկանդակներ էր թխում։
Մի վրացի գալիս է ուտում, դուրն է գալիս։ Հարցնում է.
– Սա ի՞նչ ա։
Ասում է.
– Խաչ ա փուռի։
Վրացին առնում տանում է շուկայում վաճառելու։
Ով հարցնում է, թե դա ինչ է, ասում է. «Խաչափուռի, վրացական ազգային ուտելիք է»։
17.07.2018 թ.
Ձեռագիր
Ուսուցիչն ասում է. «Ինչպես գրում՝ այնպես էլ սովորեցնում եմ»:
Գրողն ասում է. «Ինչպես գրում, այնպես էլ ապրում եմ»:
Բժիշկն էլ է ուզում մի բան ասել, բայց որոշում է լռել:
4.03.2018 թ.
Ինչու՞ են չոբան ասում
Հովիվին հարցնում են.
– Իսկ ինչու՞ են քեզ չոբան ասում:
– Որովհետև խորհուրդատուներս լրիվ ոչխար են:
03.07.2018 թ.
Անգլերեն սովորող հարսը
Հարևանուհին.
– Վարդու՞շ, էդ հարսդ ի՞նչ է կատվի պես մլավում։
– Չի մլավում, անգլերեն է սովորում։
10.02.2019 թ.
Դիպլոմը
Էրկու լոռեցի իրար հետ զրից են անըմ: Նրանցից մինը, որ շատ ա բողոքըմ վիճակից, էն մինը հարցընըմ ա.
– Ապո՜, որ էդքան բողոքավոր ես, հե գիդես վարչապետ աշխատելը զոռ գործ չի: Ա՜յ, օրինակ, դու, կարա՞ս վարչապետ աշխատես:
– Ա՛, խի՞ չեմ կարա՜լ, որ մի դիպլոմ էլ ինձ տան, խի՞ չեմ աշխատի՞լ, որ…
13.02.2019 թ.
Դուրս պրծածը
Մի մարդ գնում է շուկա էշ առնելու։ Տեսնում է մի անատամ ալևոր կանգնած էշ է վաճառում։
Էշը դուրն է գալիս ու տիրոջը հարցնում է.
– Պապի՛, լա՞վ էշ է։
– Հա՜, հրեղեն էշ է, հրեղե՛ն։
– Իսկ չե՞ս ասի, ի՞նչ թերություններ ունի էշը, որ իմանամ։
– Ոչ մի թերություն, բայց միայն դուրսպրծած է:
Էս առնողն մտածում է. «դե էշա էլի, կին չեմ առնում հո, թող մեկ էլ դուրսպրծած լինի, դա չի խանգարի»։
Առնում է էշը, տանում տուն։
Հաջորդ օրը մի անզգույշ շարժումից էս էշը աքացի է տալիս նոր տիրոջն ու ատամները թափում։
Էս մարդը ջղայնացած գալիս է հին տիրոջ մոտ, թե.
– Ա՛յ պապի, բա ես չխնդրեցի՞, որ էշիդ բոլոր թերությունները ասես, իսկ դու էլ` թե միայն դուրսպրծած է։ Հիմա էս հայվանը ինձ առանց ատամ է թողել , քեզ ո՞նց հասկանամ։
– Տո՛, երեխա հո՞ չես, խի չգիտե՞ս, որ դուրսպրծածներից ամեն ինչ սպասելի է…
16.02.2019 թ.
ԳՄՕ
Մի մարդ մի սիրուն, կարմիր խնձոր է վերցնում, որ ուտի։ Մի անգամ որ կծում է, էս կծած տեղից մի որդ է գլուխը հանում, թե.
– Ապեր, կարաս արխային ուտես, ԳՄՕ չի։
16.02.2019 թ.
9 ծաղիկ
Ամուսինը մարտի 8–ին 9 ծաղիկ է նվիրում կնոջը։
– Իսկ ինչու՞ 9 հատ,– հարցնում է կինը։
– Որպեսզի չմոռանաս, որ 8 –ից հետո 9 է գալու։
7.03.2019 թ.
Ձմեռ պապի այցը
Նոր տարվա կեսգիշերին Ձմեռ պապը, գլխարկին «Դուխով» գրած, երդիկով ու դատարկ ուսապարկով մտնում է լոռեցու տուն։ Էս լոռեցին լույսը վառում է, աչքերը չռած մոտենում է, շոյում պապի միրուքը ու ժպտալով հարցնում.
– Այտա՛, Նիկո՞լ, էդ դու՞ ես…
20.12.2019 թ.
Չալոյի ավանդը
Շները Չալոյին ասում են.
– Չալո ախպեր, ախր քո ինչի՞ն էր պետք էդ հեղափոխությունը. ոչ պաշտոն ստացար, ոչ էլ իներցիայով որևէ պարգև:
– Ա՛յ երախտամոռներ,– պատասխանում է Չալոն,– իմ խաթրու չէ՞, որ շաբաթներով քաղաքապետարանը աղբարկղները չի մաքրում ու դուք էլ կուշտ–կուշտ լափում եք:
03.02.2019 թ.
Սարերի առաջին տիկինը
Թավշյա հեղափոխությունից հետո հովիվը մտնում է իր վրանը ու դիմում կնոջը.
– Ախչի՛, ուտելու բան կա՞, մի բան դիր ուտեմ, սոված եմ:
– Ա՛յ չոբան, քեզ քանի՞, քանի անգամ եմ ասել, ինձ ախչիով չդիմե՛ս,– զայրանում է կինը:
– Իի՜, բա ո՞նց դիմեմ:
– Քաղցր ասա. «իմ սարերի առաջին տիկին», դժվար է՞:
– Որ այդպես է, դեհ դու էլ ինձ այսուհետև կդիմես «պարոն ոչխարապետ»: